تذکر:
یادداشت من از جلسهٔ دوم کلاس کلام اسلامی، به همین مقدار خلاصه می‌شود. این که چرا این قدر کوتاه است، نمی‌دانم چرا ولی تا جایی که حافظه‌ام یاری می‌کند، بیشتر وقت آن جلسه به معرفی کتاب «عقل و اعتقاد دینی» و نظرسنجی دربارهٔ این که برنامهٔ کلاس در این ترم چگونه باشد، گذشت. به هر حال، اگر کسی یادداشت تکمیلی برای این جلسه دارد برای ایمیل من ارسال کند تا ضمیمهٔ این بخش شود.
1. به معنای اعم (فلسفه): وجه تسمیه این است که کلامیون، مباحث فلسفی را مقدمه‌ای برای مباحث اصلی کلام می‌دانند.
2. به معنای اخص: در الهیات به این معنا، مباحث محض فلسفی حذف می‌شوند و مستقیما بحث، از اثبات وجود خدا آغاز می‌شود.
نکته:
1. مباحث اثبات وجود خدا، قاعدتا باید جزء مباحث فلسفهٔ دین قرار گیرد نه اینکه جزء مباحث کلامی محسوب شود؛ چون چنانکه در جلسهٔ گذشته هم مطرح شد، مسائل علم کلام، آموزه‌های اختصاصی هر دین هستند. در حالی که وجود خدا، مسئلهٔ اختصاصی اسلام نیست که بخواهد جزء کلام اسلامی باشد.
2. اصطلاح «دلیل عقلی» در کلام به معنای استدلال بشری است و شامل دلیل عقلی محض، دلیل تجربی و دلیل تاریخی نیز می‌شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر